วิถีคนม้ง บ้านแม่สาน้อย อ.แม่ริม จ.เชียงใหม่ | ซีรีส์วิถีคน [CC]

บ้านแม่สาน้อยเป็นหมู่บ้านที่ตั้งอยู่ในอำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่ ที่มีเอกลักษณ์และวิถีชีวิตที่น่าสนใจของคนม้งที่อาศัยอยู่ในพื้นที่นี้ ในบทความนี้เราจะได้รู้จักกับเกร็ดความรู้เกี่ยวกับบ้านแม่สาน้อย ตั้งแต่ความเป็นมาของบ้าน ที่ตั้งและพื้นที่ วัฒนธรรมและวิถีชีวิตของคนม้ง การประกอบอาชีพ สิ่งที่น่าสนใจในบ้านแม่สาน้อย และกิจกรรมและสถานที่ท่องเที่ยวในพื้นที่ พร้อมทั้งแนะนำข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับบ้านแม่สาน้อยในฤดูกาลต่างๆ ที่น่าสนใจอีกด้วย

ความเป็นมาของบ้านแม่สาน้อย

บ้านแม่สาน้อยเป็นหมู่บ้านที่มีประวัติศาสตร์และมีความสำคัญในเชิงวัฒนธรรม มีการถ่ายทอดสืบเนื่องมาจากอดีตอย่างยาวนาน มีตำนานและคำพูดเกี่ยวกับบ้านแม่สาน้อยที่น่าสนใจมากมาย เป็นที่มาของการสืบทอดวัฒนธรรมและประเพณีต่างๆของคนม้งในท้องถิ่น

ที่ตั้งและพื้นที่ของบ้านแม่สาน้อย

บ้านแม่สาน้อยตั้งอยู่ในที่ตั้งที่สวยงามร่มเย็น อยู่ห่างจากตัวเมืองเชียงใหม่ไม่ไกลมาก สามารถเดินทางมาถึงได้อย่างสะดวกสบาย พื้นที่ของบ้านแม่สาน้อยมีบรรยากาศที่อบอุ่นและเป็นสวนสร้าง ทำให้มีความเหมาะสมสำหรับการเตรียมตัวและพักผ่อน

วัฒนธรรมและวิถีชีวิตของคนม้ง

คนม้งที่อาศัยอยู่ในบ้านแม่สาน้อยมีวัฒนธรรมและวิถีชีวิตที่น่าสนใจอย่างมาก พวกเขามีวิถีชีวิตที่เข้มงวดและเป็นธรรมชาติ สามารถเห็นได้จากการประกอบอาชีพและการดูแลธรรมชาติรอบตัว นอกจากนี้คนม้งยังมีประเพณีและวันสำคัญที่น่าสนใจ ซึ่งจะถูกนำมาใช้ในกิจกรรมต่างๆที่เกิดขึ้นในพื้นที่

การเดินทางสู่บ้านแม่สาน้อย

การเดินทางสู่บ้านแม่สาน้อยสามารถทำได้หลายวิธี ในขณะที่เมืองเชียงใหม่มีสนามบินที่ใหญ่และสะดวกในการเดินทาง นักท่องเที่ยวสามารถเดินทางโดยทางอากาศไปยังเชียงใหม่แล้วต่อเส้นทางถนนไปยังบ้านแม่สาน้อย

การประกอบอาชีพของคนม้ง

คนม้งที่อาศัยอยู่ในบ้านแม่สาน้อยมีการประกอบอาชีพที่หลากหลาย ส่วนใหญ่พวกเขามักจะเลี้ยงสัตว์และทำนาเพื่อเลี้ยงตนเอง นอกจากนี้พวกเขายังมีการทำงานฝีมือเช่นการทอผ้าและการสร้างของด้วยมือที่สร้างความเป็นเอกลักษณ์ให้กับบ้านแม่สาน้อย

สิ่งที่น่าสนใจในบ้านแม่สาน้อย

ในบ้านแม่สาน้อยมีสิ่งที่น่าสนใจมากมาย ทั้งการสร้างบ้านและวัฒนธรรมในการตกแต่งที่สวยงามและเรียบง่าย นอกจากนี้คุณยังสามารถสัมผัสกับเทคนิคการทำอาหารและชิมอาหารพื้นเมืองที่อร่อยได้ในบ้านแม่สาน้อย

กิจกรรมและสถานที่ท่องเที่ยวในบ้านแม่สาน้อย

บ้านแม่สาน้อยมีกิจกรรมและสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจให้คุณสำรวจ หากคุณชื่นชอบการเกษตรและการทำสวน คุณสามารถไปปลูกพืชและสวนสวยได้ นอกจากนี้ยังมีสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆในพื้นที่ที่คุณสามารถไปเยี่ยมชมและสนุกสนานได้

บ้านแม่สาน้อยในฤดูกาลต่างๆ

บ้านแม่สาน้อยมีความเปลี่ยนแปลงในฤดูกาลต่างๆ ในสมัยหนาว มีเทศกาลแห่เทียนที่น่าสนใจและเป็นเอกลักษณ์ของคนม้ง ในสมัยร้อน มีการจัดงานสัมมนาและเทศกาลฤดูร้อนที่มีความสนุกสนานและเป็นที่น่าตื่นเต้น

สรุป

บ้านแม่สาน้อยเป็นที่พักผ่อนที่สวยงามและเงียบสงบที่ตั้งอยู่ในท้องถิ่นเชียงใหม่ มีวัฒนธรรมและวิถีชีวิตของคนม้งที่น่าสนใจ คุณสามารถสัมผัสกับการเป็นคนม้งและสัมผัสกับธรรมชาติอันงดงามได้ในบ้านแม่สาน้อย นอกจากนี้ยังมีกิจกรรมและสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจให้คุณสนุกสนาน

วิถีคนม้ง บ้านแม่สาน้อย อ.แม่ริม จ.เชียงใหม่ | ซีรีส์วิถีคน [CC] [VIDEO]

“ชุมชนบ้านแม่สาน้อย ต.โป่งแยง อ.แม่ริม จ.เชียงใหม่ อยู่ห่างจากตัวเมืองเชียงใหม่ 45 กิโลเมตร ที่นี่เป็นชาวไทยภูเขากลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ลักษณะบ้านจะสร้างไล่ระดับบนพื้นที่ไหล่เขา เนื่องจากมีพื้นที่ราบน้อย ถ้ามองจากทางเข้าหมู่บ้านจะเห็นวิวหมู่บ้านสวยงาม เส้นทางที่ใช้ในหมู่บ้านจะเป็นเส้นทางเล็ก ๆ แบ่งปันกันใช้ อย่าง เส้นทางปูนสายเล็ก ๆ ความยาว 300 เมตร เส้นทางนี้ตัดผ่านสวน บ้านหลาย ๆ คนแบ่งปันพื้นที่ทำทาง ที่ทำขึ้นเพื่อให้นักเรียนที่มีบ้านอยู่บนพื้นที่สูงได้ใช้เดินลงไปโรงเรียน

เลี้ยงไก่ เพื่อเป็นนาฬิกาปลุก
ไก่ที่นี่มีลักษณะพิเศษ คือเนื้อตัวจะดำ ซึ่งคนพื้นราบก็จะเรียกว่าไก่ดอย ชอบนำมาตุ๋นยาจีน เป็นอาหารอร่อยของคนที่นี่ มากกว่านั้นที่นี่ยังเลี้ยงไก่หลากหลายสายพันธุ์ เพื่อเป็นนาฬิกาปลุกให้กับชาวสวน เพราะว่าต้องเดินทางไปไร่ผักบนดอยแต่เช้า ทุก ๆ เช้ามืด ไก่จะขันพร้อม ๆ กันโดยที่ไม่ได้นัดหมาย ผู้คนก็จะตื่นขึ้นมาเพื่อไปทำงาน แม้ปัจจุบันจะมีนาฬิกาใช้กันแล้ว ความนิยมในการเลี้ยงไก่ก็ไม่ได้น้อยลงไป

ยอดนักประดิษฐ์ประจำหมู่บ้านม้ง
ลุงหยงช่อ แซ่ซ้ง อายุ 70 ปี ยอดนักประดิษฐ์ประจำหมู่บ้านม้ง ทำอาชีพตีมีดขายมาตั้งแต่สมัยเป็นหนุ่มจนถึงปัจจุบัน มีดที่ตีเรียกว่า มีดงง รูปร่างโค้ง ใช้ถากหญ้าทำสวน และมีดปลายแหลม ที่ใช้สำหรับทำอาหาร “”ตีมีด”” เป็นวิชาโบราณที่ลุงหยงช่อสืบต่อมาตั้งแต่โบราณ ลุงทำขายได้วันละ 1 – 2 เล่ม เหล็กที่ใช้ตีมีดเป็นเหล็กที่ซื้อมาจากร้านบ้าง เหล็กเก่าบ้าง หรือ แหนบรถที่คนขายทิ้ง ลุงหยงช่อก็จะเอามาทำมีดขาย ราคาขาย 500 – 600 บาท ลุงมีลูกค้าประจำเยอะ ที่บ้านของลุงมีของที่ทำเองอย่างอุปกรณ์ตีมีดแบบโบราณ เตาเผาและที่เบาลมโบราณ หรือ ปุ๊ ซึ่งตอนนี้ไม่ค่อยมีดูทั่วไป ลุงหยงช่อบอกว่าการได้ทำอะไรใช้เองสบายใจลุงจึงไม่เคยทิ้งวิชาชีพนี้

เส้นใยกัญชง คือ เส้นสายใยแห่งความผูกพันของม้ง
สมัยก่อนความเจริญยังเข้าไม่ถึง ผ้าใช้ทอกันเอง ทอเสื้อ ทอกางเกงจากเส้นใยกัญชง เป็นต้นไม้ที่ขึ้นเองตามธรรมชาติ โดยเอาเส้นใยช่วงกลางแปลงต้นทำเสื้อ ขอบแปลงจะทำเชือก

นายบรรพต รัตนดิลกกุล พ่อหลวง และ นายวรวุฒิ ถนอมวรกุล ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านบอกว่าสมัยก่อนน่าจะได้ความคิดนี้มาจากคนจีน จากต้นกัญชงที่ขึ้นตามธรรมชาติ ผู้เฒ่าผู้แก่ก็นำมาปลูกไว้ที่บ้านตนเองทุกคนเริ่มปลูกกัน แต่เมื่อต้นกัญชาเป็นเรืองสิ่งผิดกฎหมาย จึงทำให้ต้นกัญชงก็จึงถูกห้ามไปด้วย ปัจจุบันนี้หมู่บ้านได้รับอนุญาตจาก ป.ป.ส. โครงการหลวงบ้านแม่สา ให้ปลูกเพื่อการใช้งาน จำกัดพื้นที่ปลูกและมอบให้กลุ่มแม่บ้านวิสาหกิจชุมชนดูแล พ่อหลวงบอกว่า อย่างไรต้นกัญชงก็ต้องมีคู่ไปกับหมู่บ้าน ถึงแม้ว่าตอนนี้จะปลูกได้น้อยลง แต่ก็ยังดีใจที่ยังมีไว้ใช้ ต้นกัญชงผูกพันกับคนบ้านแม่สา ตั้งแต่แรกเกิดจนถึงตาย ความพิเศษของต้นกัญชงชาวม้งเชื่อว่า บรรพบุรุษใช้กันมานาน ทำเสื้อผ้า เสื้อผ้าที่ทอจากเส้นใยกันชงมีความเหนี่ยว ทน เชื่อว่าเป็นสายใยเชื่อต่อความผูกพัน ใช้ตัดสายสะดือ แรกเกิด เรียกขวัญ

ลักษณะต้นกัญชงจะสูงประมาณ 2 เมตรกว่าความสูงช่วงนี้จะได้เส้นใยที่ดี ปลูก กรกฎาคม – กันยายน เก็บเกี่ยว เพื่อตากแดดในช่วงเดือนตุลาคม ธันวาคม อาศัยแดดช่วง 2 เดือนนี้ การทำให้ได้ “”เส้นใยกัญชง”” ต้องใช้หลายขั้นตอน ใช้เวลาเป็นปี ๆ กว่าจะได้เสื้อผ้าแต่ละชิ้น เมื่อต้นกัญชงได้ขนาดแล้ว ชาวบ้านจะตัดต้นและยอด มีขนาดตั้งแต่ 1-2 เมตร หลังจากตัดเสร็จแล้วก็จะนำไปตากแดดเป็นเวลาประมาณ 1 สัปดาห์ เมื่อต้นกัญชงแห้งได้ที่แล้วก็จะนำมาลอกเปลือกออก และนำไปตำให้เส้นใยเกิดความเหนียวนุ่ม ก่อนจะนำแต่ละเส้นต่อกัน ความยาวเส้นใยที่ต่อกันอาจมีขนาด 1,000 – 1,500 เมตร โดยใช้เวลาว่างจากการทำสวนทำไร่พกติดตัวไปทำได้ทุกที่ จากนั้นจะนำเส้นใยไปต้มน้ำที่ผสมกับขี้เถ้าก่อนจะย้อมด้วยสีธรรมชาติ หลังจากนั้นก็จะนำไปม้วนให้เป็นก้อนเพื่อให้ง่ายตอนการที่จะไปให้ทอ ชาวบ้านก็จะนำเส้นใยไปทอแปรรูปงานออกไปได้หลากหลายชนิด อาทิ เสื้อผ้า กระโปรง หมวก ผ้าคลุม ปลอกหมอน ใช้ทำสวมใส่ และเมื่อเสียชีวิต เสื้อผ้าที่ทอเตรียมไว้จะนำมาสวมใส่ให้ผู้ตาย สวมรองเท้าที่ทำจากเส้นใยกัญชง เพราะมีความเชื่อว่า จะเป็นสายใยเชื่อมต่อ และนำทางให้เจอกับบรรพบุรุษ ทุกคนทั้งหญิง ชายจะต้องเตรียมชุดไว้ ตอนมีชีวิตอยู่ เป็นความเชื่อว่าจะแคล้วคลาดจากความตายด้วย ส่วนรองเท้าจะถักใหม่เพื่อสวมใส่เดินทางไปหาบรรพบุรุษ เส้นใยกัญชงจะถูกเก็บรวบรวมทุกปี ทีนิดละหน่อย ให้ได้เยอะ ๆ จากนั้นก็จะทอเสื้อผ้า พ่อบ้านบางคนถ้าไม่มีใส่ หมายถึง เมียไม่เก่ง ไม่สนใจ ไม่คอยดูแลทำให้ บางคนไม่ทำก็จะหาเงินซื้อ ซึ่งตอนนี้ราคาแพง ราคาเป็นพันเป็นหมื่น ๆ

ติดตามในรายการซีรีส์วิถีคน วันจันทร์ที่ 17 ตุลาคม 2565 เวลา 17.30 – 18.00 น. ทางไทยพีบีเอส รับชมย่อนหลังได้ทาง http://www.thaipbs.or.th/TheConnect

#ใยกัญชง #เลี้ยงไก่ #ซีรีส์วิถีคน

——————————————————-

กด Subscribe ติดตามรายการดี ๆ ของช่อง ได้ที่ : http://thaip.bs/YSBht5j
และ ติดตามไทยพีบีเอสออนไลน์ ได้ที่

Website : http://www.thaipbs.or.th
Facebook : http://www.fb.com/ThaiPBS
Twitter : http://www.twitter.com/ThaiPBS
Instagram : http://www.instagram.com/ThaiPBS
LINE : http://www.thaipbs.or.th/AddLINE
TikTok : http://www.tiktok.com/@thaipbs
YouTube :

/ thaipbs ”

เนื้อหาของวิดีโอ วิถีคนม้ง บ้านแม่สาน้อย อ.แม่ริม จ.เชียงใหม่ | ซีรีส์วิถีคน [CC]

ซีรีย์วาย คน สวัสดีครับ ขอต้อนรับเข้าสู่รายการซีรีส์วิถี กี่คนกันอีกครั้งนะครับเราเดินทางมาที่บ้านแม่สาน้อย บ้านเล็กๆที่ตำบลโป่งแยงอำเภอแม่ริมจังหวัดเชียงใหม่ เอามาที่นี่เพราะรู้ว่าที่นี่มีเรื่องราวของพืชชนิดหนึ่งที่มีผลต่อจิตใจของผู้คน กัญชงกับชีวิตของม้งคือ หรือว่าตอน เสียชีวิตไม่มีเส้นใยกัญชงมาเป็นสัญลักษณ์แม้แต่น้อยเราจะเสียชีวิตแต่ไม่มีค่าแล้วก็จะ ปฏิเสธจากบรรพบุรุษ ไม่มีมากก็ต้องมีน้อย จะไปเรื่องของกัญชง เรามาทำความรู้จักกับหมู่บ้านนี้กันก่อนนะครับ โดยพ่อหลวงและผู้ช่วย พาเราไปเจอเรื่องแรกก็คือเรื่องของการ ไก่สายพันธุ์ของม้งเลยฮะ ไปหาซื้อที่ไหนไม่มีครับถ้าไม่ใช่ม้ง มีอะไรบ้าง โดยเฉพาะ น่าจะเป็นถาด สายพานมันครับ ถ้าเป็นแบบนี้จะเป็นหลุมดำครับ แม้กระทั่งกัดตาก็ดำหมด ลูกกะตามันก็ดำ Oppo นี่แหละ พ่อพันธุ์ ขอดูความหล่อ เดี๋ยวเราก็ปล่อยแล้วครับ สีขาว เนื้อของเขา ตะกอนม้งไม่มี นาฬิกาที่เป็นเหมือนนาฬิการาคาเป็นเหมือนนาฬิกา ตั้งแต่ 1:00 น ไปมันจะ อาจจะไม่ตรงกันแต่ถ้า ถึงพี่สมภพมันจะพร้อมกันโดยส่วนใหญ่ แต่ละตัวจะขันไม่เหมือนกัน ไก่แจ้ มันก็จะขาด แต่ถ้า ไก่สายพันธุ์ม้งก็จะ บุกกรุง เช้านี้ชาวบ้านเขาก็จะเตรียมตัวไปเก็บผักไปส่งที่ตลาด เนื่องจากพื้นที่เป็นที่สูง คนที่นี่ก็เลยทำอาชีพปลูกผัก ที่หลากหลาย พื้นที่ที่นี่ก็ 1,500 บาท ปลุกฆ่ากันไปตอนนี้ไม่พ้นก็มีแล้วก็พืชล้มลุกก็มีเยอะ ไม่เป็นแปลงผัก ของชาวบ้านหมดเลย จ๊ะ ต้นจะขาดนี้เราก็จะได้รีบ 2-3 ใบแก่ข้างล่าง แบบนี้เราก็ ใช้ได้ทั้งต้นเลย ตรงไปออกเลย เขาบอกว่าคนม้งเนี่ยเขามองจะต้องตก เป็นเจ้าพ่อเจ้าแม่ในการปลูกผัก หรือไม่ แปลว่าอะไร เชียงใหม่เนี่ยถ้าไม่มีมุกเนี่ย ชาวเชียงใหม่ ร้านหมง เจ้าแม่ด้วยไหม จากผู้กล้า ถ้าไม่มีชาวม้ง พวกเราไม่หยุด เมื่อไหร่จะกินคะน้าเนี่ยจะสงสัยว่ามันจะกินได้แค่ จริงๆแล้วมันอยู่ที่ไหน ด้วยยัง คะน้าฮ่องกงเนี่ยตอนนี้จะกินได้ ทั่วเลยครับ เป็นวิถีชีวิต คนรุ่นนี้จะต้อง ทำกินอย่างนี้ พ่อหลวงบอกกับเรานะครับว่าการปลูกผักบนพื้นที่สูงแบบนี้ การขนส่งลงจากสวนต้องแบกเท่านั้นเลยครับ พ่อหลวงอธิบายนะครับว่า วิธีการต้องเดินตามแปลงไปก่อนนะครับ ถ้าเดินผิดแบงค์ก็จะขึ้นลงไม่ได้ ได้มากกว่านั้นก็คือเรื่องของการแบบ พี่ต้องเดินลงจากเนินเขาไปข้างล่าง เป็นทักษะ พิเศษทีเดียวครับ ฮัลโหล ก็ถือว่าเสียหายหมดเลย จะหักแล้ว จะไปตีถึงใช้ข้างหลังลูก ถนัดแบบนี้มากกว่ามันจะมีแบบหนึ่งคือกระสอบ กระสอบแบ่ง โทรเข้าต้องดีค่ะ โยกัง ส่งตัวนี้ ต้องคลุมตะกร้าให้ไม่ต้องเรียงสีสร้อย และคนอื่นๆในหมู่บ้านส่วนมาก จะเอาผักไปขายที่กาดเมืองใหม่ในตัวเมืองเชียงใหม่ ทุกๆเย็นก็จะเอาออกไปขายนะครับ กี่วันติด ที่กว่าก็น่าจะ หมู่บ้านแม่สาน้อยและแม่สาใหม่เป็นหมู่บ้านที่มีลักษณะเป็นภูเขา สูงนะครับ พื้นที่ราบน้ำพอมีแต่ว่าไม่เยอะมาก เมื่อมีผู้คนมาอยู่อาศัย บ้านแต่ละหลังก็มักจะสร้างไล่ระดับไปตามไหล่เขา แบบที่เห็นนี่แหละครับเนื่องจากเราอยู่บนเขาแล้วก็สร้างบ้านเป็นบันไดบันไดใหม่ ปลูกบ้านแต่เนื่องจากว่าที่นี่ที่เราอยู่ได้อย่างนี้เพราะ ดินที่นี่มันเป็นดินที่มันไม่ได้ผสมทรายอะไร จึงไม่มีการสลายไม่ว่าปีไหนฝนจะเยอะหรือน้อยเราไม่เคยเจอปัญหาเรื่องดินสไลด์แล้วก็บ้างเรา ทางไป ที่นี่ไม่ว่าคนจะเดินหรือว่ารถจะวิ่ง เส้นทางก็จะแคบๆนะครับ โดยเฉพาะทางเดินของเด็กนักเรียน เป็นทางบันไดปูนที่รัฐตัดผ่านบ้านแล้วก็สวน ซึ่งเจ้าของบ้านแต่ละหลัง ก็อนุญาตให้ผ่าน อย่างเต็มใจครับ สวนก็ไปเลยหรอคะ ก็ยาวประมาณนี้ค่ะ อันนี้ก็เป็นเส้นทางที่น้องๆเข้ามอเตอร์ไซค์เข้าไปข้างใน แต่ถ้าไม่ทำงานก็ไปไม่ได้นะเพราะเล็กนิดเดียว บ้านหลังนี้ก็จะ ทางเข้าบ้านด้วย แล้วก็ใช้มอเตอร์ไซค์ แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงจากภายนอกจะเริ่มเข้ามามากแล้วแต่เราก็ได้เห็นว่าที่นี่ ยังใช้แรงคนในการทำสิ่งต่างๆ โดยเฉพาะในการสีข้าวโพด อันนี้คือโรงเก็บ แล้วก็ พี่ก็จะเก็บเอาไว้เพื่อเลี้ยง ไก่เลี้ยงหมู จะอยู่ข้างล่าง หมู่บ้านเลยครับ สะดวก ชาวบ้านที่นี่นั้น ยังคงบางสิ่งบางอย่างถึงแม้ว่าจะกล่าว แต่ว่ายังใช้งานได้ เอาไว้ในหมู่บ้านนะครับ นั่นก็คือเครื่องโม่ ที่เราเห็นอยู่นี้แหละครับ ที่เอามากด เพราะอะไร แบ่งส่วนหนึ่งให้หมู ส่วนหนึ่งคือไก่เล็ก ถ้าปล่อยเป็นอย่างนี้แต่คิดไม่ได้ 2 รอบแล้ว ไม่ได้ละเอียดมากเลยค่ะ หินตัวนี้ใช้มานานหลายปีแล้วฟันมัน ไม่ค่อยละเอียดก็ได้จังหวะถ้าไม่ได้จังหวะนี้มันก็ไม่หมุน ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะครับเพราะว่าถ้าคนใส่มาเล่นกับคนหมุนทำงานไม่ประสาน เมล็ดที่บดก็จะไม่ละเอียดแถมยังเกิดอุบัติเหตุ ด้วยครับ เครื่องโม่เล็กๆที่เหลืออยู่เครื่องเดียวในหมู่บ้าน นอกจากจะโมกข้าวโพดได้แล้วยังสามารถโม่ถั่วเหลือง ข่าวสารและอื่นๆได้อีกนะครับ และทำให้เรารู้ว่าสาวๆนี่แข็งแรงมาก ปีนี้น่าจะเป็น 100 ปี คืนนี้ไม่ใช่เป็นของรุ่นนี้ครับ แต่ส่วนมากส่วนที่ก็ประมาณ 10 ปี 20 ปีครับวันนี้ผมไม่ได้เข้าร่วม ที่เขาย้ายย้ายถิ่นย้ายหมู่บ้านเขาจะ ที่นี่ไปด้วย ไปตามแม่นะครับอันนี้ไม่ใช่ว่าของเกิดในบ้านเรานะ มาจากบรรพบุรุษ ไม่รู้กี่ประเทศมาแล้วนะครับ พ่อมงคลอายุ 73 ปีท่านนี้ บอกเล่าประสบการณ์กับเราเรื่องการย้ายถิ่นในสมัยก่อนนะครับว่าไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เพราะว่า ต้องเตรียมทั้งอาหารทั้งสัตว์เลี้ยง และอุปกรณ์สำหรับทำมาหากินขนย้ายติดตัวไปด้วย สมัยก่อนต้องย้ายถิ่นต้องเอาวัวไป นั่ง ม้า หมู สังกัจจายน์ ต้องเอามา มาไม่ได้รับ ไม่รู้จัก พ่อมงคลเล่าให้ฟังนะครับว่าคนม้งนั้นขยันทำมาหากิน และเป็นนักประดิษฐ์เครื่องไม้เครื่องมือมาตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตายายแล้วล่ะครับ ปัจจุบันก็ยังเหลือนักประดิษฐ์ประจำหมู่บ้านอย่างลุงยกช่อ ท่านนี้ครับ อุปกรณ์ทุกอย่างนี้ลุงเขาทำคนเดียวหมดเลยครับ หลวงปู่ชอบ ไม่ปฏิเสธมันใหม่ เห็นคุณลุงจะใช้ อะไรคะอันนี้คือภาษาม้ง นมจะออก ตรงนี้ตลอดเวลาเลยครับ อันนี้ที่พ่อออกมา ประมาณนี้แหละก็จะราคาตามนั้น น้ำหนักเท่ากับกิโลชั่งทั่วไปใช่ไหมคะ ลุงยงชอบ โช๊คของที่ลุงนั้นประดิษฐ์เองอย่างเช่น น้ำเต้า ปากน้ำ ไม้กวาด คันธนู เล็ก ทุกอย่างล้วนทำใช้เอง และบางครั้ง งั้นก็ขายด้วยนะครับ อาศัยคนอื่นเนี่ยเราไป หาเขาเวลาว่างเขาไม่ว่าง ระวังเราไม่ว่ามันลำบากใจ ในขณะที่ผู้ชายอย่างลุงหยงชอบ เป็นนักประดิษฐ์ ในส่วนของผู้หญิงที่นี่ก็ขยันไม่แพ้กันนะครับ โดยเฉพาะคนสูงวัยนั้น ก็จะเกี่ยวพันกับการเย็บปักถักร้อย คนที่พาเราเดินชมก็คือ แม่ธันยพรคนเก่งคนนี้แหละครับ ไปค่ะเราไปดูบ้านหลังนี้ดูว่าป้าเขาอยู่บ้านไม้ อันนี้คือชื่ออะไร ประกาศตัวตัวดำ แล้วจะไปจุ่มโจร แค่นี้นะคะ เราได้เจอกับแม่ประไพศรีอายุ 10 ปีท่านนี้ แม่นั่ง เขียนเทียนหรือว่าข เขียนขี้ผึ้ง ลีลาการเขียนของแม่นั้นคล่องแคล่วเป็นอย่างมาก สายตาก็ดีไม่แพ้สาวๆล่ะครับ เอาไว้ก่อนนะคะ จะเอาอะไรตัวไหนเขาก็จะ กี่วันคะ ยกเลิก อันนี้ก็ต้องเอาไป อันนี้เราทำมาตั้งแต่เด็ก คือเรารู้ว่ามึงไง เอามาจากไหน ตัวมันอยู่ในใจแล้วเราจะเอาแบบไหน แม่ธันยพรบอกกับเราครับว่า ถ้าเดินในหมู่บ้าน ก็จะเจอกับความขยันทำงานของผู้หญิงที่นี่ทุกบ้านนะครับ ต้องมีจักรไว้สำหรับเย็บผ้าใช้เอง บางคนก็ใช้หารายได้ทำลายปักเย็บ กระเป๋าเป็นต้นครับ เขานั่งปัด วันนี้เสร็จเขาจะเอามาทำกระเป๋าค่ะ อันนี้คืออะไร แม่ธันยพรคนนี้ เป็นคนเก่งในการทำเรื่องผ้าคนนึงของบ้านแม่สาน้อยนะครับ โดยเฉพาะเกี่ยวกับเรื่องของใยกัญชง พืชชนิดที่ต้นไม่สูงมาก แต่ว่าชาวบ้าน สามารถเอาต้นของมันมาทำเป็นเส้นใยในการทอผ้าได้ โดยการที่ต้องผ่านขั้นตอนที่ต้องใช้เวลา แต่ว่าทุกคนก็ต้องทำนะครับเนื่องจากเป็นผ้าที่สำคัญกับวิถี มันยากมันก็ไม่ค่อยยากแต่มันช้าแล้วก็มาเจ็บมือมาก วิธีการทำใยกัญชงเพื่อจะเอามาทอเป็นผ้านั้นยาวนานนะครับ โดยเริ่มต้นตั้งแต่ลอกเรือ ดูเลยดูเลย ดึงดึงดึงเลยค่ะ ขนาดนี้เลยหรอแม่ ตามให้นิ่มได้ครบยังไม่ได้เลย หล่อมากเลยค่ะ นำแสง เส้นใหญ่มาต่อกันให้เป็นเส้นยาว ถ้าเส้นไม่เท่ากันเวลาเราไปต่อเนี่ยเราต้องเอาเส้นเล็ก เล็กๆมาป่นใส่ หนังมาปาดให้เป็นเกลียวแล้วก็เข้าหลอดรอ นำไปวนรอบไม้กากบาทคือวัดความยาว จากนั้นต้มกับน้ำขี้เถ้าจนนิ่ม แล้วนำไปวนรอบหมายกากบาทเพื่อตากลมให้แห้งสำหรับนำไปทอ ซึ่งแต่ละขั้นตอนนั้น ใช้เวลานะครับชีวิตของคนที่นี่ผูกพันกับยา ใยกัญชงมาตั้งแต่วัยเด็กนะครับ สิ่งที่เราได้เห็นไหมว่าจะไปไร่ไปนาหรือว่าจะไปที่ไหน ก็มักจะต้องมีติดตัวครับ เพราะหากมีเวลา ก็สามารถหยิบมาทำต่อได้เลย แล้วเรียนรู้มาจากไหนคะ ยาย ตอนนี้ไม่มีตังค์เขา ถ้าไม่ทำตอนนี้ก็ไม่ได้ไม่มี เสื้อผ้าใส่ได้ไหมกระโปรงใส่ต้นทางเลยเนี่ย มันเหนียวมาก ไม่เป็นไรนะน้องถ้ามีเวลาว่างก็นั่งทาน กิโลนึงใช้เวลา กว่าจะตอบ ตอนนี้เราทำอย่างนี้ อยู่บ้านก็เอาใส่อย่างนี้ แล้วก็ทำไป เรื่องของการชงนั้นเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างวัฒนธรรม ทำของที่นี่นะครับ เกี่ยวพันกับเสื้อผ้าที่ชาวบ้านเอามาสวมใส่ อย่างที่เราเห็น 5 เมตรครึ่ง 500 บาท มันเยอะมาก แล้วก็ทำช้าไม่ค่อยยากเท่าไหร่แต่ว่าทำช้ามาก จริงๆคุณค่าในจิตใจมันสูงแค่ไหน ถือว่าการชงเป็นพ่อแม่ผม เป็นพ่อแม่หรือว่าเป็นที่นำทาง เพราะถ้าเราไม่มีการสงสัยถือว่าเรา ถ้าเราจะโลกนี้ไปเราจะไม่เจอมันแล้วจะไปหาจริงๆไม่ได้ เรื่องที่น่ารัก และเรารู้สึกประทับใจมาก ก็คงจะไม่พ้นเรื่องของผู้หญิงที่นี่ จัดเตรียมเสื้อผ้าที่ทำจากใยกัญชงเอาไว้ให้สามีและตนเองไว้ใส่ในวันที่จากโลก โลกนี้ไปนะครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญสำหรับพวกเขาเป็นอย่างมาก ชุดนี้กี่วัน พ่อเป็นปีเลย กว่าจะได้ทำได้ผ้ามาทอมาย้อมแล้วก็กว่าจะตัดพรุ่งนี้ได้อีก มันไม่ได้ใช้เวลาเต็มๆคือเวลาว่างนิดหน่อยแล้วก็ทำอยู่แล้วว่านิดหน่อยแล้วก็ แม่ธันยพร พาเราไปดูเสื้อผ้าที่เก็บไว้ครับ อันนี้ เพียงพอนเหลือง อันนี้คือตัวผ้าปูที่นอนค่ะ วันนี้ ตลก กันชน การมีเสื้อผ้าเตรียมตัวตายของชาวบ้านที่นี่ นี่นั้นเป็นเรื่องปกตินะครับ มีกันทุกหลัง วันนี้พ่อหลวงกับผู้ช่วย ทั้งสองคนเปิดห*บ โชว์ชุดใยกัญชงที่ภรรยาทั้งสองคนทำไว้ให้ใช้ในอนาคต สำหรับผู้ช่วยภรรยาเตรียมชุดผู้ชายและปลอกหมอนไว้ให้ครับ ชุดหล่อๆครับ ถ้ามากี่ปีแล้วคะเนี่ย ดูสิเหมือนเจ้าสาว หนุน วันนี้ 6 โมง ยาคูลท์ แต่เราก็หนีความจริงไม่พ้น เป็นเรื่องที่ดีที่สุด ลูกหลานไม่ต้องไป เป็นคนลำบาก ถ้าเราไปก่อนนะ คือเรานัด หน้าที่ของ คู่ชีวิต คนอื่น ไม่ทำให้นอน สิ่งที่เตรียมพร้อมในห*บของพ่อ ไม่ต่างจากคนอื่น เพิ่มเติมก็คือเส้นใยกันชง 100% ม้วนใหญ่ ที่เตรียมไว้คนละม้วน เพื่อใช้เป็นเส้นนำทางไปเจอกับบรรพบุรุษ ยังไงเราก็ต้องเตรียมค่ะ เสียงก็จะเป็นภาระหน้าที่ เตรียมไว้ให้เรามันดีกว่าที่เราเสียแล้วไปเอาของคนอื่นคือเป็นสิ่งที่เราไม่ถือ เตรียมไว้ก็จะได้เมาด้วยอย่างนี้อ่ะค่ะ ต้นกัญชง วันที่เราเสียชีวิต เรายินดีที่ได้มาที่บ้านแม่สาน้อยและบ้านแม่สาใหม่ ไขนะครับเรื่องราวมากมายของชาวบ้านที่นี่ เปิดโลกบางอย่างให้กับเรา โดยเฉพาะเรื่องของสายสัมพันธ์ของรุ่นสู่รุ่น ที่ผูกไว้กับใยกัญชง ที่พวกเขาเอามาทำเสื้อผ้าใส่ ฉันอยากมีชีวิตและยามที่จากโลกนี้ไปสำหรับวันนี้ขอขอบพระคุณที่ติดตาม แล้วพบกันใหม่ ดีครับ